باورتان می شود که یوفوها 33 سال قبل سری هم به تهرانزده باشند؟! تعجب نکنید، چون این داستان واقعی است؛ سال 1355 چند شیء ناشناس در آسمان تهران دیده شدند؛ اشیای پرنده ای که به هیچ یک از ساخته های دست بشر شبیه نبودندو از همه آنها پیشرفته تر به نظر می رسیدند. همه آدم هایی کهآنها را از نزدیک دیدند. با اطمینان از وجودشان صحبت می کنند اما با همه پیگیری ها، هیچ کس درست نفهمید که در نیمه شب آخرین روزهای شهریور 1355، واقعا در تهران چه گذشت؟! آیا فضایی ها واقعا به تهران آمدند؟آیا شیئی که حسین پیروزی و همکارانش در برج مراقبت فرودگاه مهرآباد تهران دیدند، یک سفینه خارجی بود که سر از تهران درآورده بود یا یکی از ابزارهای جاسوسی کشورهای پیشرفته؟ برایرسیدن به جواب این سؤال ها ادامه مطلب را که به سبکی داستانی تنظیم شده است حتما بخوانید...مهرآباد: »دستور، شناسایی این جسم است؛ دستوری که به ما دادند و ما هم به شما اعلام می کنیم«.خفاش: »بله، من الان روبه روی خودم می بینمش اما متاسفانه با اینکه سرعتم نزدیک به سرعت صوت است، به آن نمی رسم«.مهرآباد: »فقط مشخصاتش را برای تایید اعلام کنید.«خفاش: »بله، شیء مورد نظر یک جسم نورانی است که هواپیما بهنظر می رسد. روی آسمان تهران است، با نورهای آبی، قرمز و نارنجی. ما حتی وقتی با سرعتی دوبرابر سرعت صوت پرواز می کردیم، اصلا به آن نزدیک نشدیم و از ما دورتر شد.«آخرین روزهای تابستان در تهران بود وسرما کم کم از راه می رسید اما یک اتفاق عجیب آسمان شب پایتخت را به شدت داغ کرد، تعقیب و گریزی هوایی که به یکی از مهم ترین اتفاقات رخداده در ایران تبدیل شد. دوفانتومF4درتعقیب شیء عجیب و ناشناسی که در آسمان دیده شده بود، از همدان راهی تهران شدند. این شیء نورانی که رنگ های سبز، آبی، قرمز و نارنجی اش به وضوح دیده می شد، هیچ شباهتی به پرنده های زمینی شناخته شده نداشت؛ آیا واقعا یک بشقاب پرنده بود؟ماجرا به 33 سال قبل برمی گردد، 29 شهریور سال 1355. آن سال ها کمتر ماموریتی به نیروی هوایی محول می شد هر شب فقط یک پایگاه هوایی در آماده باش به سر می برد، مگر آنکه هواپیمایی بی خبر وارد مرزهای ایران می شد. آن وقت فانتوم های نیروی هوایی ماموریت پیدا می کردند تا این پرنده های غیر قانونی را از مرزهای ایران بیرون کنند.اما آن شب با بقیه شب ها فرق داشت. در پایگاه هوایی شاهرخی همدان)شهید نوژه فعلی( همه چیز آرام و ساکت بود. خلبان عزیزخانی آن شب هم مثل بقیه شب ها در آماده باشی ساکت و آرام به سر می برد که ناگهان آلارم وضعیت اضطراری به صدا درآمد. اوبه سرعت خودش را به هواپیما رساند و در حالی که می دوید، فکر کرد که باز هم باید شر یک مزاحم را از مرزهای ایران کم کند. اما این بار قضیه فرق می کرد؛ مزاحم هوایی نه تنها از مرزهای ایران رد شده بود بلکه یکراست سر از پایتخت درآورده بود: »وقتی زنگ آلارم زده شد، اول فکر کردم باید به سمت مرز بروم اما وقتی دستور دادند که با سرعت به سمت تهران پرواز کنم، فهمیدم باید اتفاق عجیبی افتاده باشد«. خلبان عزیزخانی درست حدس زده بود. اما در تهران چه اتفاق افتاده بود که او باید خودش را خیلی زود به آنجا می رساند؟تلفن به خاطر پروانه»ساعت 11-10 شب بود که یک خانم زنگ زده و گفت با مسؤول برج کار دارم . بعد از اینکه من گوشی را برداشتم، گفت یک چیزی در آسمان بالای خانه اش ایستاده که مثل موتور ماشین، چهار پره و هشت پره می شود. گفتم خانه شما کجاست؟ گفت کنار بولینگ عبدو- که آن موقع در جاده شمیران بود- در انتهای خیابان شریعتی. گفتم ما در شمال شرق تهران پروازی نداریم، اگر باز هم مزاحمتی ایجاد شده به من زنگ بزنید. یک ساعت بعدیک خانم دیگر زنگ زد و گفت در آسمان بالای سینمای مولن روژ)که در همان حوالی بود(، چیز مشکوکی می بیند، اما ماجرا به همین جا تمام نشد چون چند دقیقه بعد، آقایی از سید خندان زنگ زد و یک خانم دیگر هم از همان حوالی شرق تهران. وقتی تعداد تماس ها زیاد شد. من شک کردم که نکند واقعا خبری باشد. بالاخره این همه آدم که بی دلیل زنگ نمی زنند.« حسین پیروزی- مسؤول وقت برج مراقبت فرودگاه مهرآباد- لحظه ای سکوت میکند، چهره اش را در هم می کشد و بعد با اطمینان می گوید:»حتی یادم می آید از یکی از آنها پرسیدم چرا به پلیس زنگ نزدید و شماره اینجا را گرفتید؟ و آن خانم در جواب گفت برادرش خلبان است و به او گفته مسؤولیت هر چیزی که در آسمان پرواز می کند، برعهده برج مراقبت فرودگاه است. جواب آن خانم بود که من را به شک فرو برد، شاید واقعاً آنها حق داشتند. بنابراین از روی صندلی بلند شدم و رفتم روی بالکن.«خفاش 1وقتی فرمانده وقت نیروی هوایی می گوید بعد از 20 سال خلبانی، این عجیب ترین چیزی بوده که به چشم دیده، می توان نتیجه گرفت که این اتفاق واقعا یکی از عجیب ترین رویدادهای آسمان ایران بوده است.البته تیمساریوسفی- فرمانده وقت نیرویهوایی- به همین سادگی ها این حرف را نمی زند چون وقتی حسین پیروزی ماجرای تلفن های مردم را برای او تعریف می کند: »به تیمسار گفتم ما اینجا الان 16-15 نفر هستیم و همگی آن را می بینیم. این طوری بود که تیمسار به خودش زحمت داد و رفت رویپشت بام تا ببیند ماجرا از چه قرار است.« مسؤول آن سال های برج مراقبت فرودگاه مهرآباد ادامه می دهد: »وقتی تیمسار هم باچشم های خودش آنها را دید، دستور داد که جت ها از پایگاه آماده باش برای شناسایی این اشیای پرنده ناشناس بلند شوند.« و این یعنی شروع عملیات تعقیب و گریز در آسمان پایتخت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: